Ο τίτλος θα μπορούσε να ακουστεί σαν παράπονο σε οποιαδήποτε εστιατόριο του κόσμου και μάλιστα, -στην περίπτωση που συνέβαινε κάποιο τέτοιο περιστατικό- η θέση του σερβιτόρου ή του οινοχόου θα ήταν πολύ δύσκολη, αφού θα έπρεπε – με πολύ ευγενικό τρόπο- να βρει μια καλή δικαιολογία για να αλλάξει το ποτήρι. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι, ο λόγος της απολογίας  δεν θα ήταν η ύπαρξη ενός εντόμου στο ποτήρι, αλλά το γιατί το έντομο μπήκε στο ποτήρι. Εν ολίγοις, θα έπρεπε να δικαιολογηθεί γιατί σέρβιρε ένα κρασί που τραβάει τις μέλισσες και άρα εξαρχής είχε πρόβλημα.

Ένα από τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα στο χώρο του κρασιού είναι η ορθή περιγραφή των ταννινών, του συνόλου δηλαδή των ουσιών που υπάρχουν κυρίαρχα στο ερυθρό κρασί και του χαρίζουν τη χαρακτηριστική αίσθηση της στυφότητας. Σε αυτό το κείμενο θα ακολουθήσει μια φιλόδοξη και καθόλου επιστημονική σύγκριση των ταννινών με την εξέλιξη της μουσικής στη δισκογραφία του Manu Chao.

Κάθε ιστορία έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά τελικά αυτό που όλοι αναζητούμε είναι το ζουμί τους. Αυτό που αντιπροσωπεύει την συμπύκνωση όλων όσων μεσολαβούν από την αρχή μέχρι το τέλος και εντέλει επηρεάζει όσα προηγήθηκαν και καθορίζει όσα θα ακολουθήσουν.
Δυσνόητο; Πιθανότατα!

First things first.

Πρόσφατα ο χώρος των ποτών στην Ελλάδα συγκλονίστηκε από την 

Το Swartland είναι μια από τις πιο πολυσυζητημένες οινοπαραγωγές περιοχές της Νοτίου Αφρικής τα τελευταία 20 χρόνια. Η περιοχή οφείλει τη φήμη της στην ύπαρξη παλαιών αμπελιών από ποικιλίες, απόλυτα προσαρμοσμένες στο ζεστό και ξηρό κλίμα της περιοχής. Σε αυτές στηρίχθηκαν οι νέοι και  περιπετειώδεις οινοποιοί που δραστηριοποιούνται σήμερα στην περιοχή.

Θα μπορούσε να είναι μια ταινία δράσης με πρωταγωνιστή τον Pere Rodriguez Gonzalez, έναν αγροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή της πόλης της Tequila. Κύριο σκηνικό ο συμπαθής μεξικανός αγροφύλακας να περιδιαβαίνει τους λόφους γύρω από την πόλη όπου καλλιεργείται η Μπλε Αγαύη, το φυτό που αποτελεί την πρώτη ύλη για την παραγωγή του ποτού Tequila.