Παρακολουθώντας κανείς τη συζήτηση στα Social Media τις μέρες που ακολούθησαν, θα διαπίστωνε την εξής αναντιστοιχία, η λέξη «ΟΙΝΟΡΑΜΑ» αποσυνδέονταν από τη λέξη Κρασί αποκτώντας ταυτόχρονα μια ιδιαίτερα περιπαικτική σύνδεση με τη λέξη Κορωνοϊός.

Στην πλειονότητα των post η έκθεση συνδέθηκε ευθέως με την κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων αναμεταξύ επισκεπτών και εκθετών, ακόμα και αν αυτό έγινε κυρίαρχα με τρόπο χιουμοριστικό και χωρίς να αναζητούνται ευθύνες.

Πολλοί όμως μπήκαν στον πειρασμό της αναζήτησης και απόδοσης ευθυνών θέτοντας επί τάπητος την αναγκαιότητα να επιτρέπεται η διεξαγωγή εκθέσεων κρασιού. Βέβαια μετά την απομάκρυνση ‘’από το ταμείο’’ λίγη σημασία έχουν πλέον αυτά. Το βασικό ερώτημα όμως που δεν απασχόλησε ανοιχτά την κουβέντα στα Social Media είναι αποκλειστικά και ολοκληρωτικά ένα!

Άξιζε;

Αναλύοντας την έκθεση, το πρώτο εύκολο συμπέρασμα είναι ότι ήταν ένα ΟΙΝΟΡΑΜΑ όπως όλα τα προηγούμενα. Ο χώρος διεξαγωγής αλλά και το στήσιμο της έκθεσης παρέμειναν αναλλοίωτα, σαν να μην είχε μεσολαβήσει ποτέ η διετής τους απουσία. Το μόνο που έλειπε ήταν η αίθουσα γευσιγνωσίας. Οινοποιοί και εκθέτες από όλη την Ελλάδα παρουσίασαν την συνηθισμένη εικόνα της έκθεσης. Στημένοι πίσω από τα τραπέζια έτοιμοι να μιλήσουν για τα κρασιά τους. Με τους περισσότερους να έχουν φροντίσει να φέρουν μάσκα αλλά και τα φρέσκα κρασιά λευκά και ροζέ, από τον τρύγο του 2021. 

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το κοινό του ΟΙΝΟΡΑΜΑΤΟΣ, που φρόντισε και αυτό  να δηλώσει μαζικά παρών κόντρα στον καιρό αλλά και την έξαρση του αριθμού των κρουσμάτων.  Μέχρι εδώ , σωστά θα παρατηρήσει κάποιος ότι  δεν προκύπτει κάποια αξιοσημείωτη αλλαγή στην σταθερά της διοργάνωσης, που να δικαιώνει ή έστω να δικαιολογεί το αρχικό ερώτημα, γεγονός όμως που μάλλον αποδεικνύει ότι από την εξίσωση της έκθεσης έχει παραλειφθεί κάποιος παράγοντας.

Πιο συγκεκριμένα

Το ΟΙΝΟΡΑΜΑ 2022 δεν ήταν η πρώτη έκθεση κρασιού της χρονιάς καθως είχαν προηγηθεί τα WinesofPeloponnese δύο εβδομάδες πριν. Ενώ δεν ήταν και η μόνη έκθεση του τριημέρου 12-14 Μαρτίου, άρα δεν πρέπει η όποια απάντηση να μην συμπεριλαμβάνει και τις εκθέσεις ΒΑΚΧΕΣ 2.0 και Foodexpo. Η βασική διαφορά της έκθεσης αυτής ήταν ότι οι επισκέπτες της δεν είχαν μόνο 4 ώρες όπως στην αντίστοιχη των πελοποννησιακών κρασιών ούτε 10 ώρες όπως στις ΒΑΚΧΕΣ, αντιθέτως είχαν την άνεση να οργώνουν την έκθεση για τρεις συνεχόμενες μέρες. Μια έκθεση που διεξάγεται στο κέντρο της Αθήνας και όχι στο αεροδρόμιο.

Για όποιον έτυχε να παρευρεθεί έστω και για λίγο στο Ζάππειο Μέγαρο αυτές τις μέρες και συναναστράφηκε με τον κόσμο της έκθεσης, δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει τη βασική διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα ΟΙΝΟΡΑΜΑΤΑ. Η ερώτηση που παραδοσιακά  βρίσκονταν στα χείλη όλων των επισκεπτών της έκθεσης ήταν «Τι δοκίμασες;» με μια δόση αγωνίας αλλά και προσδοκίας. Καθ’ ότι το μέγεθος της έκθεσης, με το ευρύ πλήθος των εκθετών της, απαιτούσε σχολαστικό συντονισμό με τους υπόλοιπους για να καταφέρει κάποιος να μην χάσει κάποιο από τα διαμαντάκια της.

Αυτή τη φορά όμως αυτό δεν ίσχυσε! Η πρώτη ερώτηση ήταν πάντα η ίδια! «Πώς είσαι;» και αμέσως μετά «Πού είσαι;». Καθώς επαγγελματίες και φίλοι του κρασιού προσπαθούσαν σε δύο λεπτά, ανάμεσα σε ποτήρια όπου στριφογύριζε κρασί, επισκέπτες και εκθέτες, να αναπληρώσουν το κενό δύο χρόνων. Και βέβαια την τριπλέτα των ερωτήσεων έκλεινε η εξίσου απαραίτητη «ποια είναι τα σχέδια σου για φέτος;».

Λοιπόν άξιζε;

Συνηθισμένοι από τον πυκνό χρόνο της διετούς πανδημίας, μάθαμε να ζυγίζουμε την καθημερινότητα με βάση τον αριθμό των κρουσμάτων και των διασωληνωμένων. Αυτού δεδομένου, καλούμαστε όλοι από κεκτημένη ταχύτητα να αναλογιστούμε αν άξιζε το ρίσκο των κρουσμάτων της έκθεσης, η αναγκαιότητα να ξανασμίξουν φίλοι και επαγγελματίες του ελληνικού κρασιού σε μια μεγάλη τριήμερη οινική γιορτή.

Υπό την αίρεση ότι έως τώρα δεν έχει μαθευτεί κάποιο δυσάρεστο νέο που να συνδέεται με την έκθεση, η απάντηση λοιπόν στο αρχικό ερώτημα μπορεί να είναι καταφατική. Με χίλιους δύο αστερίσκους και με πολλές επιφυλάξεις, ΝΑΙ ΑΞΙΖΕ.

Άξιζε όχι γιατί δεν υπάρχει Κορωνοϊός ή γιατί το ελληνικό κρασί τον νίκησε. Άξιζε γιατί ο κόσμος του κρασιού απέδειξε ότι στον πιο βαθύ πυρήνα του, παραμένει βαθύτατα ανθρωποκεντρικός, επιζητώντας την επαφή και την κανονικότητα. Σε μια χώρα όπου έτσι κι αλλιώς παρά-είμαστε εκδηλωτικοί, ο κόσμος του κρασιού αυθόρμητα απέδειξε ότι το κρασί είναι το μέσο που συνδέει τους ανθρώπους σε παρέες, βραδιές και φαγοπότια. Θυμίζοντας σε νέους και παλαιούς ότι το τσούγκρισμα των ποτηριών δεν μπορεί να τα υποκατασταθεί από posts και stories, όσο και αν προσπαθούμε καμιά φορά να πείσουμε όλοι μας τους εαυτούς μας περί του αντιθέτου.

Κώστας Προβατάς Dip WSET