Το φαινομενικά αθώο ερώτημα καλούσε τον κόσμο να τοποθετηθεί υπέρ ή κατά της υποχρέωσης των οινοκριτικών, να γράφουν όχι μόνο καλά αλλά και αρνητικά σχόλια για τα κρασιά που δοκιμάζουν. Για όσους αναρωτιούνται για το τελικό αποτέλεσμα, οι υποστηρικτές του ΝΑΙ( πρέπει να γράφουν και αρνητικά σχόλια) υπερίσχυσαν συντριπτικά  με τετραπλάσιες ψήφους αυτών του  ΌΧΙ.

Κάποιες σκέψεις

   Με δεδομένο ότι η «οινοκριτική» εκτός του γεγονότος ότι επαγγελματικά είναι μια θολή δραστηριότητα, να σημειωθεί ότι ταυτόχρονα τελεί  και υπό εξαφάνιση. Καθώς τα τελευταία χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, ο αριθμός των επαγγελματιών που βιοπορίζονται από την οινοκριτική μειώνεται σταθερά. Οπότε, εδώ γεννάται το ερώτημα τελικά τι θέλουμε από αυτούς που έχουν παραμείνει ή από αυτούς που θα θελήσουν να κυνηγήσουν μια τέτοια καριέρα;

    Η απαραίτητη γενικότητα  και η οφειλόμενη προσποιητή αφέλεια του ερωτήματος του άτυπου δημοψηφίσματος ανάγκασε, πολλούς από τους συμμετέχοντες σε αυτό, να τοποθετηθούν σχολιάζοντας  κάτω από το post˙ για να εκφραστούν αναλυτικότερα και για να δικαιολογήσουν την απάντηση τους. Ένα από τα πιο προφανή ζητήματα που αναδείχθηκαν, ήταν η ανάγκη ορισμού του «τι εστί οινοκριτικός;» αλλά και η σχέση του με το ευρύτερο κύκλωμα της προώθησης και πώλησης του κρασιού ( αν ‘’ΤΑ ΠΙΑΝΕΙ’’ δηλαδή). Το επόμενο ζήτημα που ανέκυψε ήταν αν όλοι οι  αποδέκτες   των αρνητικών σχολίων, παραγωγοί και καταναλωτές, επιζητούν αρνητικά σχόλια για τα κρασιά τους και αν θα γίνουν σοφότεροι μέσα από αυτά.

Μήπως βαρεθήκαμε με την οινοκριτική ;

     Από το αποτέλεσμα του άτυπου αυτού δημοψηφίσματος φαίνεται ότι η πορεία της οινοκριτικής έχει χτυπήσει ταβάνι  προβλεψιμότητας και βαρεμάρας. Τουλάχιστον για αυτούς που έχουν συχνή τριβή με το κρασί και φαίνεται ότι έχουν φάει την  οινοκριτική με το κουτάλι. Με βάση το αποτέλεσμα θα μπορούσε κανείς αυθαίρετα, αλλά όχι αβάσιμα, να υποθέσει ότι το οινόφιλο κοινό διψάει περισσότερο για… κράξιμο αντί για ενημέρωση.

    Σε μια εποχή που το διαδίκτυο έδωσε βήμα σε όλους να εκφράζονται δημόσια, αλλά ταυτόχρονα και με την ασφάλεια  που εξασφαλίζει η απόσταση, ενίσχυσε μια κουλτούρα απαξιωτικής κριτικής και κραξίματος. Ας μην πάμε μακριά, η μισή και πλέον Ελλάδα παρακολουθεί ανελλιπώς την Κατερίνα Λένη στο Masterchef να κατακρίνει όλα τα κατ’ αυτήν κακώς κείμενα των υπολοίπων τηλεδιαγωνιζόμενων.

Ας είμαστε ειλικρινείς

    Σε μια εποχή που ολοένα νέα στυλ κρασιού και νέες χώρες εμφανίζονται στο προσκήνιο, δεν λείπουν οι οινοκριτικοί αλλά από αυτούς μάλλον λείπει η ευρεία και καθολική αποδοχή, που οι παλιότεροι απολάμβαναν. Να σημειωθεί επίσης ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των ανά τη Γη οινοκριτικών είναι ότι οι τιμές πολλών κρασιών είναι απλησίαστες για το πορτοφόλι τους, σπρώχνοντας τους στην αγκαλιά των παραγωγών και των εμπόρων.

Μια απαραίτητη παραδοχή

    Είναι αλήθεια εν τέλει ότι η οινοκριτική έχει χάσει την αίγλη που διατηρούσε στο παρελθόν, καθώς δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις αλλαγές που έφερε η τεχνολογία και η συνεχής εκπαίδευση των καταναλωτών. Σήμερα οποιοσδήποτε μπορεί να βρει την περιγραφή του περιεχομένου μιας φιάλης, είτε σε κάποια ιστοσελίδα είτε σε κάποια εφαρμογή στο κινητό του. Σε αυτήν την κατάσταση οι οινοκριτκοί οφείλουν να επανεφεύρουν την χρησιμότητα τους στο χώρο του κρασιού.

     Αλλά είναι τα αρνητικά σχόλια η λύση στο παραπάνω πρόβλημα; Ποιός μπορεί να εγγυηθεί ότι αν όντως οι οινοκριτικοί αρχίσουν να γράφουν και αρνητικά σχόλια δεν θα ζήσουμε στιγμές όπως στο παρελθόν; Όταν ξέσπασε κόντρα στα social ανάμεσα σε έναν οινοκριτικό και ένα παραγωγό, ενώ όλη η οινική κοινότητα παρακολουθούσε το ξεκατίνιασμα  τρώγοντας Pop Corn. 

Κώστας Προβατάς Dip WSET