Η απογειωτική δεκαετία

Για ακόμα μια φορά δεν έλλειψαν τα σχόλια θαυμασμού τόσο για το χώρο που φιλοξένησε την έκθεση όσο και για την ποιότητα των κρασιών των Κρητών παραγωγών. Είναι κοινά παραδεκτό ότι τα τελευταία 10 χρόνια η βελτίωση της εικόνας των κρασιών της Κρήτης, αλλά και της γεύσης τους, είναι συνεχής. Με την ειδοποιό διαφορά ότι η εικόνα αυτή δεν αφορά μια μερίδα των παραγωγών αλλά σχεδόν το σύνολο τους στο νησί.

Παρόλα αυτά για τους επαγγελματίες τελειομανείς που είναι μαθημένοι -ή εθισμένοι - στην αναζήτηση των ατελειών, η έκθεση ίσως φάνηκε να έχασε λίγο από τον παλμό των προηγούμενων ΟιΝοτικών. Γεγονός που εγείρει δύο βασικά ερωτήματα όσο αφορά τον κρητικό αμπελώνα.

Το πρώτο είναι αν το οινόφιλο κοινό βιώνει την σταθεροποίηση της μέχρι πρόσφατα ξέφρενης βελτίωσης της ποιότητας των κρητικών κρασιών, σαν απότομο φρενάρισμα.

Το δεύτερο ερώτημα είναι αν κάποιοι –κακοπροαίρετα – εκλαμβάνουν την συγκρατημένη αισιοδοξία των οινοποιών της Κρήτης όσον αφορά τον τελευταίο τρύγο σαν ομολογία ποιοτικής υποβάθμισης.

Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί παρά μόνο με τη χρήση της επιστήμης της Φυσικής. Όταν έναν αντικείμενο ελαττώνει την επιτάχυνσή του δεν συνεπάγεται ότι μειώνει και την ταχύτητα του. Στο δεύτερο ερώτημα οι πιο υποψιασμένοι θα διέβλεπαν ότι πίσω από την συγκρατημένη αισιοδοξία  υποκρύπτεται ένας παιδικός, σχεδόν, ενθουσιασμός που ανυπομονεί να εκδηλωθεί  την ώρα που τα νεαρά κρασιά θα κάνουν επιτέλους την εμφάνιση τους.

Εξωστρέφεια

Για όσους ακόμα αμφιβάλλουν για την ποιοτική αναβάθμιση των κρασιών της Κρήτης, η προσφυγή στην επιστήμη των Μαθηματικών είναι αναπόφευκτη. Καθότι η εξωστρέφεια βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την ολοένα και αυξανόμενη αυτοπεποίθηση των παραγωγών της Κρήτης για τις δυνάμεις τους αλλά και ταυτόχρονα εξαρτώμενη  από τον πλούτο του αμπελώνα του νησιού.

Από την παραπάνω εξίσωση προκύπτει ότι:

Η παρουσία των κρασιών της Κρήτης στην Αθήνα με την έκθεση των ΟιΝοτικών για 4η συνεχόμενη χρονιά αποτελεί ξεκάθαρα την επίτευξη της συλλογικής ποιοτικής αναβάθμισης στο σύνολο του νησιού. Επιπλέον να συνυπολογιστεί  ότι ο θεσμός των ΟιΝοτικών που ξεκίνησε στην Κρήτη ήδη από το 2007 σε Ηράκλειο και Χανιά, εξαπλώθηκε και στην πρωτεύουσα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που θα ήθελαν να δουν τον Κρητικό Αμπελώνα να κάνει βόλτες και σε άλλες πόλεις.

Επιμένοντας κρητικώς

 Είναι κοινός τόπος ότι το κρητικό κρασί έπαιξε το πρώτο δυνατό του χαρτί ρίχνοντας στο οινικό τραπέζι τη λευκή ποικιλία Βιδιανό.  Η οποία μπορεί να χρειάστηκε μερικά χρόνια πειραματισμού, τόσο στυλιστικά όσο και οινοποιητικά, για να καταφέρει να αποκρυσταλλώσει τη σημερινή της εικόνα.  Καταφέρνοντας σήμερα να αποτελεί την πιο γνωστή και ιδιαίτερη έκφραση του κρητικού αμπελώνα συνολικά.

Μεγάλο  ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης τα Ασύρτικα της Κρήτης, με τα κρασιά της ξακουστής αυτής ποικιλίας να παρουσιάζονται με έντονη αίσθηση φρεσκάδας και νεύρο. Στα κόκκινα, το Κοτσιφάλι φαίνεται ότι ξεπερνά την εικόνα που το συνόδευε σαν ικανό μόνο για ελαφριά και απαλά κόκκινα κρασιά, με κάποιους οινοποιούς να έχουν διευρύνει κατά πολύ τα όρια της ποικιλίας αυτής.

Αν το Βιδιανό ήταν η ποικιλία που έβαλε τα λευκά κρασιά της Κρήτης στο προσκήνιο, τότε το «ταπεινό και καταφρονεμένο» Λιάτικο συγκεντρώνει τις ελπίδες των περισσότερων οινόφιλων να αποτελέσει την κορωνίδα των ερυθρών κρασιών. Με τους παραγωγούς ανά την Κρήτη να ψηλαφούν  τα όρια και τις δυνατότητες της ποικιλίας και όλη την οινική κοινότητα να κρατάει την ανάσα της.

Αντί επιλόγου

Είναι άδικο να μην γίνει αναφορά στις υπόλοιπες κρητικές ποικιλίες ή και στα ροζέ κρασιά που τόσο δυναμικά έχουν κάνει την εμφάνιση τους και στην Κρήτη, αλλά θυσιάστηκαν χάριν συντομίας. Δεν είναι πρέπον να εισάγονται νέα δεδομένα στο τέλος ενός άρθρου αλλά πρέπει να γίνει μια ακόμη παραδοχή: ότι αυτό που λείπει από το κρητικό κρασί δεν είναι η σκληρή δουλειά και τα αποτελέσματά της που είναι ήδη εμφανή, αλλά ένα κρασί –φωτοβολίδα. Όχι με την αρνητική έννοια της λέξης αλλά με την κυριολεκτική. Δηλαδή ένα κρασί που θα ανέβει ψηλά και θα φωτίσει την όλη προσπάθεια που έχει καταβάλει μέχρι σήμερα ο κρητικός αμπελώνας και σήμερα παραμένει για πολλούς στο σκοτάδι. Ένας λαμπερός  οδηγός που θα φεγγίζει σαν άστρο  το δρόμο σε αυτούς που τώρα ανακαλύπτουν τον οινικό πλούτο της Κρήτης.

Κώστας Προβατάς Dip WSET