Σε αυτή τη συζήτηση, η νεότερη γενιά από 7 οινοποιεία της Πελοποννήσου στάθηκε θετικά απέναντι σε ένα κοινό που αδημονούσε να την ακούσει και να μάθει τις ανησυχίες αλλά και τα όνειρα της. Οι νέοι και νέες ανταποκρίθηκαν με το παραπάνω στις προσδοκίες του κοινού ξεδιπλώνοντας με πάθος και τόλμη το όραμά τους για το αύριο της οικογενειακής επιχείρησης  που ετοιμάζονται σιγά σιγά να αναλάβουν σε ένα διαφορετικό όμως πλαίσιο.

Κοινός παρονομαστής όλων των τοποθετήσεων ήταν η βαθιά συναίσθηση ότι η συνέχιση της οικογενειακής κληρονομιάς δεν είναι μια εναλλαγή σκυτάλης, αλλά το χτίσιμο πάνω σε γερά θεμέλια. Ήταν έκδηλη σε κάθε τοποθέτηση η αίσθηση του σεβασμού και της αγάπης απέναντι στην σκληρή δουλειά της προηγούμενης γενιάς και η δέσμευση της συνέχισης της. (Αυτό δεν είναι άλλωστε το κρασί;)

Η νέα γενιά έρχεται να επιβεβαιώσει έμπρακτα ότι ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και του BrainDrain, οι νέοι μπορούν να ονειρεύονται και να βάζουν στόχους για το μέλλον.  Μια γενιά που αντιλαμβάνεται ότι οι προκλήσεις για το Πελοποννησιακό κρασί ξεφεύγουν από  τα σύνορα της χώρας μας. Η παρακολούθηση της παραπάνω συζήτησης έπεισε πολλούς ότι η συνέχεια αυτών των  οινοποιείων είναι εξασφαλισμένη. Στην πραγματικότητα όμως, κοιτώντας πιο ψύχραιμα, και από την απόσταση μερικών ημερών μπορεί πλέον να διατυπωθεί ότι βρισκόμαστε στην αυγή μιας νέας εποχής.

Το πέρασμα από την παλαιολιθική στην νεολιθική εποχή

Ίσως είναι δύσκολο να μαντέψει κάποιος πώς μπορεί τα παραπάνω να συνδέονται με την ανασκαφική δραστηριότητα του Χρήστου Τσούντα το 1901-02 και την ανακάλυψη του νεολιθικού οικισμού του Σέσκλου. Το Σέσκλο βρίσκεται στην Θεσσαλία και αποτέλεσε έναν από τους πρώτους οικισμούς στον Ελλαδικό χώρο. Ο οικισμός είναι χτισμένος πάνω σε έναν λόφο στην κορυφή του οποίου υπήρχε έναν μεγάλο κτίσμα, που αρχικά θεωρούνταν ότι άνηκε στον άρχοντα του οικισμού. Σήμερα οι μελετητές φαίνεται να καταλήγουν ότι η χρήση του συγκεκριμένου κτηρίου ήταν αφιερωμένη σε λατρευτικούς σκοπούς. Το Σέσκλο σαν οικισμός διατηρήθηκε- σύμφωνα με τους επιστήμονες – για 17 αιώνες και θεωρείται ότι η μακροβιότητα του οικισμού βασίστηκε σε μια βασική διαπίστωση που οι άνθρωποι της νεολιθικής εποχής είχαν καταλήξει.  Ότι οι κάτοικοι του – είτε νέοι είτε παλαιοί – δεν είχαν λόγο να πολεμούν μεταξύ τους καθότι υπήρχε άφθονος χώρος εγκατάστασης για όλους.  Η ίδρυση των πρώτων ανθρώπινων οικισμών να σημειωθεί ότι σηματοδότησε το πέρασμα από την παλαιολιθική εποχή στην νέολιθική.

Η βασική διαπίστωση των πρώτων Homo Sapiens της Θεσσαλίας αν και φαίνεται απλή στη σύλληψη έχει αποδειχθεί ότι στην σύγχρονη Ελλάδα – και αναμεταξύ των οινοποιείων της Πελοποννήσου προφανώς -  δεν είναι το ίδιο εύκολο να εφαρμοστεί.  Εδώ όμως έρχεται η νέα γενιά, που όπως δείχνουν οι τοποθετήσεις της, αντιλαμβάνεται πλέον ξεκάθαρα  ότι χώρος για το κρασί της πελοποννήσου είναι άπειρος καθώς η αγορά που απευθύνεται αυτό έχει γίνει πια παγκόσμια. Αυτή η νέα γενιά δείχνει να κατανοεί ότι στον μικρό οινικό «οικισμό» της Πελοποννήσου, η κορυφή ανήκει στο ίδιο το κρασί και τις γηγενείς ποικιλίες και όχι στον κάθε επίδοξο διεκδικητή της.

Με οδηγό την παράδοση του τόπου τους και περισσότερη πίστη στις γηγενείς ποικιλίες από ότι οι γονείς της, η γενιά των κάτω των 30 είναι έτοιμη να ξανοιχτεί με όραμα, τόσο για το κρασί όσο και για τον τόπο της συνολικά, στην παγκόσμια οινική αγορά. Εκεί όπου ο χώρος ανάπτυξης του πελοποννησιακού κρασιού είναι άπλετος και το μόνο που απομένει πια στην νέα γενιά είναι να ξεπεράσει τα λάθη των γονιών της και να κινηθεί συλλογικά για το χτίσιμο της δικής της εποχής.