Στο ίδιο το άρθρο φρόντισαν να υπάρχει και αναφορά για τις πωλήσεις του Gin που βρίσκονται σε συνεχή άνοδο τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά όμως στον τίτλο και την περίληψη του άρθρου, η λέξη Κούραση (Fatigue) για το Gin φιγουράρει με περίσσεια σιγουριά, ξεκάθαρα και ιντριγκαδόρικα.

Supersonic και η επιστροφή στην κορυφή

                Το 1994 το διάσημο μουσικό συγκρότημα των OASIS θα κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Definitely Maybe, με τη μεγάλη επιτυχία τους το Supersonic. Για το βαθύτερο νόημα των στίχων του τραγουδιού έχουν γραφτεί πολλές ερμηνείες, αν αναφέρεται στα ναρκωτικά ή στην ανάγκη του ανθρώπου να είναι ο εαυτός του. Το βασικό είναι ότι σε κάθε περίπτωση εκατομμύρια φίλων του συγκροτήματος τραγουδούσε “I am feeling supersonic give me Gin and Tonic”.

Η αναφορά του συγκροτήματος στο αθάνατο Gin&Tonic εκείνη την εποχή σίγουρα δεν είχε την αίγλη που σήμερα απολαμβάνει ο κλασικός αυτός συνδυασμός. Αλλά εν αγνοία τους (;) οι αδερφοί Gallagher αποτύπωσαν με τον πιο εμβληματικό τρόπο την αργή τότε επάνοδο  του Gin στην κορυφή. Ήδη από το 1987 όταν η Bacardi αποφάσισε να κυκλοφορήσει μετά από δεκαετίες ένα νέο Gin στην αγορά, διαφαινόταν ότι η πτώση του ποτού στις προτιμήσεις των καταναλωτών έφτανε στο τέλος της, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή.

                Μια νέα εποχή που ξεκίνησε από την επανεμφάνιση στη  μόδα των Cocktails και την ανάγκη των Bartenders να χρησιμοποιήσουν ένα έντονo αρωματικά απόσταγμα. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Desmond Payne (Master Distiller του Beefeater) ότι ο άρκευθος και τα υπόλοιπα βότανα  δεν χρησιμοποιούνταν πλέον για να «κρύψουν» την άσχημη γεύση του αλκοόλ, αλλά αντιθέτως καταλάμβαναν το κέντρο της σκηνής αλλά και της προσοχής του κοινού.

Gin: Κουρασμένο  ή υπερηχητικό;

                Από το άρθρο του thedrinkbusiness βγαίνει η αίσθηση ότι οι υπέρμαχοι της κούρασης του Gin στηρίζουν την πεποίθηση τους στην απότομη  υπερπροσφορά  προϊόντων Gin , που αναπόφευκτα θα κουράσει τους καταναλωτές στρέφοντας τους μακριά από αυτό. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί πολλά (Pink, Flavored Gin, RTD) και εμφανίζονται συνεχώς νέα προϊόντα, που άλλα αντιγράφουν την εμπειρία της Vodka και άλλα ωθούν τη μέθοδο παραγωγής (Craft)  του Gin στα όρια.

                Όσον αφορά τα νέα προϊόντα με βάση το Gin, ο Στέλιος Λαγουδάκης, Brand Ambassador του Beefeater, υποστηρίζει ότι δεν δρουν ανταγωνιστικά ως προς το παραδοσιακό στυλ του Gin αλλά ούτε και κουράζουν το κοινό. Αντιθέτως φέρνουν περισσότερους καταναλωτές στο Gin που υπό  άλλες συνθήκες δεν θα δοκίμαζαν τόσο εύκολα, θέση που συμμερίζεται και η Μαρία-Ιωάννα Τσουραπά από την AMVYX. Στον αντίποδα αυτής της προσέγγισης μπορεί να συναντήσει κανείς πολλούς bartenders να εκφράζουν επιφυλάξεις για τέτοια προϊόντα, θεωρώντας ότι περισσότερο  θολώνουν παρά  αναδεικνύουν  την εικόνα του Gin.

Από την πόλη ή από το χωριό;

                Δεδομένου ότι το Gin για πάνω από έναν αιώνα ήταν γνωστό ως μια αποκλειστικότητα της πόλης του Λονδίνου με την κλασική συνταγή του London Dry Gin, η ταχεία εμφάνιση πολλών Gin από περιοχές είτε κοντά είτε μακριά του Λονδίνου (από άλλες πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου μέχρι την Ευρώπη και την Ιαπωνία), έδωσε λαβή  σε πολλούς από τους υπέρμαχους της “Κούρασης” να αμφισβητήσουν την προοπτική του. Το πιθανότερο είναι ότι η πλειοψηφία αυτών αγνοούν την δήλωση του πρώην CEO της Diageo Paul Walsh το 2013, ότι οι καταναλωτές  πλέον αναζητούν προϊόντα πλούσια σε κληρονομιά, σε προέλευση και σε ιστορίες. Με τα ανά τον κόσμο Gin να μπορούν να αντλούν δύναμη και από τις τρεις προηγούμενες αξίες σε συνδυασμό.

                Από το Beefeater που διατηρεί την ίδια συνταγή απαράλλακτη για περισσότερα από 200 χρόνια, στο Botanist που χρησιμοποιεί βότανα από το νησί Islay, στο ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο σήμερα Hendricks, μέχρι τα σιτσιλιάνικα και τα ισπανικά με τα ιδιαίτερα εσπεριδοειδή, έως και τα ελληνικά με τα ντόπια βότανα, το Gin αποδεικνύει ότι η εξάπλωσή του μπορεί να γίνει ακόμα πιο ευρεία χωρίς να θυσιάζει  την ταυτότητα του.

Πολύς ντόρος για το τίποτα (;)

                Αρκετές φωνές θεωρούν ότι γίνεται πολύς ντόρος γύρω από το Gin, επισημαίνοντας ότι με το ζόρι οι πωλήσεις του αντιπροσωπεύουν ποσοστό μεγαλύτερο του 5% των εταιρειών της βιομηχανίας του αλκοόλ. Οι ίδιες φωνές «δείχνουν» την ισχνή παρουσία των Gin Brands στα portfolios των μεγάλων πολυεθνικών και επιμένουν ότι η ανάπτυξη («τρέλα») με το Gin εστιάζεται σε πολύ λίγες αγορές (Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία, ΗΠΑ), που σε κάθε περίπτωση δεν δικαιολογούν τόσο ενθουσιασμό γύρω του.

                Ο Στέλιος Λαγουδάκης διαφωνεί κάθετα με τα παραπάνω εκτιμώντας ότι το Gin εμφανίζει τάσεις για δυναμική ανάπτυξη στο άμεσο μέλλον, καθώς δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι οι δύο πιο μεγάλες εταιρείες του  χώρου του αποστάγματος (Diageo, Pernod-Ricard) ενέταξαν πρόσφατα  στο portfolio τους από ένα Super Premium Brand Gin από την Ιταλία. Η Μαρία – Ιωάννα Τσουραπά από τη μεριά της εκτιμά ότι η ανάπτυξη είναι προ των πυλών, ακόμα και στην χώρα μας,  με το βάρος να πέφτει στην Premium κατηγορία. Ενδεικτικό για την ίδια είναι το γεγονός ότι τα γνωστά brands του Gin έχουν ξεκινήσει την ανάπτυξη προϊόντων (product line)  με βελτιωμένη ποιότητα και πιο εξεζητημένες τεχνικές απόσταξης.

Premiumization...Πόσιμπολ ή Χίμαιρα;

                Είναι πολλοί αυτοί που ποντάρουν στην, σύμφωνα με αυτούς, αδυναμία του Gin να μπορεί σαν είδος να διαθέτει προϊόντα στη Super και Ultra Premium κατηγορία. Οι ίδιοι στηρίζουν την άποψη τους στο γεγονός ότι βασικό μειονέκτημα του Gin είναι ότι σε αντίθεση με τα Whisky και Cognac, δεν μπορεί να παρουσιάσει αποστάγματα πολύχρονης παλαίωσης. Με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατό για το Gin να διεκδικεί τόσο υψηλές τιμές όσο τα προηγούμενα δύο.

                Είναι αδιαμφισβήτητο ότι από την φύση του το Gin δεν μπορεί να συγκριθεί με τα αντίστοιχα παλαιωμένα αποστάγματα και προς το παρόν δεν υπάρχουν πολλά Gins που να αγγίζουν εξωπραγματικές τιμές. Αλλά ίσως η παραπάνω σύγκριση να είναι προς το παρόν άκαιρη. Στο βαθμό που το Gin σαν απόσταγμα είναι στη φάση της ανάπτυξης ακόμα, είναι σημαντικό ότι ακόμα και οι πιο Premium επιλογές του παραμένουν σε τιμές εύκολα προσβάσιμες για τους περισσότερους φίλους του. Ταυτόχρονα η πορεία προς την Premiumization είναι αναπόφευκτη καθότι υπάρχει η ζήτηση στην αγορά για όλο και πιο σπάνιες και εξωτικές πρώτες ύλες όπως και πιο εκφραστικά αρωματικά αποστάγματα.

Αντί επιλόγου

                Μια παλιά αγγλική παροιμία λέει ότι «είναι καλύτερο να ταξιδεύεις παρά να φτάνεις», που σίγουρα απεικονίζει τη στάση του ολοένα και αυξανόμενου κοινού του Gin. Σε πολλές αναλύσεις συναντάται η εκτίμηση ότι το Gin οφείλει την ανάπτυξη του στο νεανικό κοινό που το επιλέγει, ίσως σαν αντίδραση στις επιλογές των γονιών του που το σνόμπαραν επιδεικτικά. Αλλά αυτό που δεν μπορεί να διαφανεί σε αυτές τις έρευνες είναι ότι το Gin οφείλει την επιτυχία και την εξάπλωση του στο νεανικό πνεύμα της ανακάλυψης συνεχώς νέων γεύσεων που διακατέχει όλους όσους το αγαπάνε, είτε αυτοί είναι παραγωγοί, bartenders είτε απλοί καταναλωτές.

Κώστας Προβατάς DipWSET