Οι ελληνικές τράπεζες -και μαζί τους όλοι μας είτε πρόκειται για φυσικά είτε για νομικά πρόσωπα- ήταν από τις πρώτες που βρέθηκαν απροστάτευτες στο πρωτοφανές αυτό σκηνικό, αλλά δεν ήταν οι μόνες. Η κρίση στον τραπεζικό κλάδο επηρέασε και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως την Ισπανία, την Ισλανδία και πιο πρόσφατα την Ιταλία. Οι ιταλικές τράπεζες καλούνται να εξασφαλίσουν τα αποθεματικά τους με την προσέλκυση επενδυτών, αντί με τα λεφτά των φορολογούμενων όπως συνέβη στην Ελλάδα, αφού πλέον αυτό απαγορεύεται από την ΕΕ.

Το οινικό ενδιαφέρον συγκεντρώνουν οι εξελίξεις με επίκεντρο τις τράπεζες Banka Veneto και Banka Populare di Vicenza, οι οποίες βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση για την εξαγορά τους από επενδυτή που θα καλύψει τις κεφαλαιακές τους ανάγκες. Πέραν του γεγονότος ότι και οι δύο εδρεύουν σε μια από τις πιο γνωστές και ευρείες ζώνες παραγωγής κρασιού της Ιταλίας, το Veneto, η δεύτερη έχει ως επικεφαλής τον Gianni Zonin που η οικογένεια του κατέχει την γνωστή – και στη χώρα μας – εταιρεία ZONIN.

Κατά το παρελθόν οι δύο τράπεζες προσπάθησαν να συνενωθούν για να σχηματίσουν τον 8ο μεγαλύτερο τραπεζικό όμιλο στην Ιταλία. Αυτή τη στιγμή η ιταλική κυβέρνηση αναζητεί  επενδυτές για να δώσουν 1,25 δις Ευρώ, ώστε να μην τεθούν οι δύο τράπεζες σε καθεστώς σκληρής επιτήρησης από την Ε.Ε.

Σαν ειρωνεία της τύχης -όσον αφορά το οινικό κομμάτι του θέματος- παρά την εμπορική διαμάχη που μαίνεται ανάμεσα στην ιταλική και γαλλική οινοβιομηχανία,  η ιταλική κυβέρνηση προσέτρεξε σε αναζήτηση βοήθειας στα βαριά ονόματα του Bordeaux. Φήμες θέλουν  να έχει απευθυνθεί στους Rothschild προς εξεύρεση επενδυτή-αγοραστή για τις δύο αυτές ιταλικές τράπεζες.

Ένα ενδιαφέρον πείραμα…

Το 2009 ο Gianni Zonin είχε προτείνει στην ιταλική κυβέρνηση να επιτρέψει στις ιταλικές τράπεζες να διατηρούν σε αποθήκες ως εγγύηση- εκτός από τυρί Parmesana, που επιτρεπόταν ήδη- μπούτια Prosciutto Crudo και ακριβά ιταλικά κρασιά. Η πρόταση αυτή έγινε με την προοπτική να διευρυνθεί  η γκάμα των προϊόντων, ώστε να  μπορούν όλες οι επιχειρήσεις που επλήγησαν από την κρίση να έχουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση από το τραπεζικό σύστημα. Η πρόταση έτυχε καθολικής αποδοχής με χαρακτηριστικότερη τη δήλωση του τότε Ιταλού υπουργού αγροτικών, Luca Zaia «Αυτή είναι μια υπέροχη ιδέα και έχει τις ευλογίες μου».

Η αποτελεσματικότητα της πρότασης –προφανώς- έχει τεθεί πλέον υπό σκληρή αμφισβήτηση, όμως έχει ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς τις τιμές που μπορούν να πιάσουν τα πιο διάσημα ιταλικά κρασιά. Βέβαια, για εκείνους τους βιαστικούς που θα θελήσουν να διεκδικήσουν την πατρότητα της αντίστοιχης πρότασης στην Ελλάδα, ας σταθούν στους παρακάτω αριθμούς.

Ακολουθούν οι μέσοι όροι των τιμών όπως προκύπτουν από την ιστοσελίδα wine-searcher.com και ειδικότερα από τις πρώτες 25 ετικέτες στην κατηγορία BEST.

Piemonte: 202 €

Tuscany: 167 €

Veneto: 82 €

Sicily: 45 €

Για όσους μπορεί να διατηρούν ακόμη επιφυλάξεις για το αν θα μπορούσε ένα τέτοιο μέτρο να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και τα οινοποιεία να βάλουν τα κρασιά τους ως εγγύηση, ακολουθεί ακόμα μία σύγκριση.  Από την ίδια ιστοσελίδα, με την ίδια ερευνητική μέθοδο, ακολουθούν οι μέσοι όροι των τιμών των καλύτερων κρασιών από την Ελλάδα και την Ιταλία.

Italy: 222 €  -  Greece: 23 €

Προφανώς, δεν γίνεται κάποια προσπάθεια ακύρωσης των ελληνικών κρασιών αλλά επειδή στην Ελλάδα των κοντά 10 χρόνων κρίσης, εξακολουθεί να ισχύει ο στίχος «Πώς γίνεται στον έναν παλαβιάρη, κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκούν» καλύτερα είναι να παραμένουμε προσεχτικοί.

Από την άλλη πολλές φορές έχουν αναζητηθεί οι συνταγές επιτυχίας του ιταλικού κρασιού και πώς το αντίστοιχο ελληνικό θα μπορούσε να τις μιμηθεί ή να τις ενσωματώσει. Αλλά αυτό θα απαιτούσε πολύ χρόνο, όπως αυτόν που δεν έχουν οι δύο ιταλικές τράπεζες του Veneto.

Casa Vinicola ZONIN

Ο οίκος Zonin σήμερα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες οικογενειακές επιχειρήσεις στο χώρο του κρασιού παγκοσμίως αλλά και έναν από τους μεγαλύτερους ιδοκτήτες γης στην Ιταλία. Με την ιστορία της οικογένειας Zonin να ξεκινάει στην περιοχή του Venetto το 1821, από τότε η οικογένεια εξελίχθηκε από αμπελουργούς σε οινοποιούς. Οι ιδίοκτητοι αμπελώνες τους αποτελούνται από περισσότερα από 40.000 στρέμματα στην Ιταλία αλλά και στις ανατολικές  ΗΠΑ. Η επιτυχία τους μπορεί να στηρίζεται σήμερα στις υψηλές πωλήσεις του αφρώδους οίνου Prosecco διεθνώς, αλλά το γεγονός ότι την εταιρεία σήμερα διοικείται από  την 7η γενιά αποδεικνύει ότι η επιτυχία μόνο πρόσκαιρη δεν είναι.