Κοιτώντας τα άστρα

Κοιτώνας κανείς τα άστρα, πέρα της ρομαντικής πλευράς, συνειδητοποιεί ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι το μόνο σε αυτό το σύμπαν. Όλες αυτές οι φωτεινές κουκίδες που –θαρρείς- πως κρέμονται από τον  ουρανό, αποτελούν την μακρινή ανάμνηση του φωτός. Ίσως είναι δύσκολο για το ανθρώπινο μάτι να ξεχωρίσει την λάμψη ενός άστρου από το φως μιας μακρινής, από τον παρατηρητή, ηλεκτρικής λάμπας που φέγγει μόνη στο σκοτάδι, αλλά διαφέρουν πολύ.

Γιατί όταν η λάμπα για κάποιο λόγο σταματήσει να έχει ρεύμα θα σταματήσει να φέγγει, πράγμα που θα γίνει άμεσα αντιληπτό στον παρατηρητή. Ενώ το άστρο ακόμα και αν σταματήσει να φέγγει, θα χρειαστούν εκατομμύρια, μπορεί και δισεκατομμύρια, χρόνια για να γίνει αντιληπτό. Δηλαδή η φωτεινή δέσμη ενός άστρου,  μεταφέρει μια πραγματικότητα τόσο μακρινή που με μέτρο την διάρκεια της ανθρώπινης ζωής είναι πολύ δύσκολο να χωρέσει στην λογική μας.

 Όπως σωστά αναφέρθηκε στο ντοκιμαντέρ “The Beginning and End of the Universe” η λάμψη ενός άστρου στον ουρανό είναι σαν να παίρνει κάποιος όλες τις λέξεις από ένα βιβλίο, να τις ανακατεύει και να τις σφηνώνει σε μία και μόνο σελίδα. Πρακτικά τα άστρα που λάμπουν στον ουρανό είναι αναμνήσεις μιας πραγματικότητας που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ.

Ισχύει το ίδιο για τα κρασιά;

Πολλές φορές οι φίλοι του κρασιού αναρωτιούνται για τη δυνατότητα που έχει η μία ή άλλη φιάλη να παλαιώσουν και τι σημαίνει εν τέλει το ρήμα «παλαιώνω» για ένα κρασί. Διανύοντας την εποχή της λογικής, εδώ και δύο αιώνες τουλάχιστον, οι περισσότερες απαντήσεις θα στηριχτούν στη διαφοροποίηση που έχει στο τελικό-γευσιγνωστικό- αποτέλεσμα η παλαίωση ενός κρασιού.

Έτσι θα αναλυθεί ο πλούτος των αρωμάτων και πώς και πόσο αυτά εξελίχθηκαν ή διατηρήθηκαν, θα τονιστεί η δομή που άντεξε και μαζί θα περιγραφεί και ο τρόπος που αυτή αποδίδεται (υφή, νεύρο, κλπ). Το περιεχόμενο του ποτηριού θα είναι αυτό που θα δικαιολογήσει τις όποιες κριτικές ακολουθήσουν την γευσιγνωσία, αποδίδοντας την αντίστοιχη πρόσθετη αξία στην ετικέτα.

Κρασί και Αστρα

Μια παλαιωμένη φιάλη που έχει εξελιχθεί εξαιρετικά την στιγμή που δοκιμάζεται αποδεικνύει την τέχνη του οινοποιού και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της(-ων) ποικιλίας(-ων) που περιέχει. Όμως ταυτόχρονα εμπεριέχει τόσο  τις αναμνήσεις του σταφυλιού εκείνης της χρονιάς, από το πέταγμα των βλαστών μέχρι και τον τρύγο, όσο και την διαδικασίας της παραγωγής στο οινοποιείο.

Με λίγα λόγια όπως το αστρικό φως έτσι και μια παλαιωμένη φιάλη κρασιού αποτελεί μια ανάμνηση ενός παρελθόντος χρόνου που οι περισσότεροι από εμάς, αγνοούμε.  Όχι άδικα βεβαίως καθότι θα ήταν πολύ δύσκολο να κρατάει κάποιος αρχείο τρυγητού  για κάθε φιάλη που διαθέτει ή πρόκειται να καταναλώσει. Διότι η αναζήτηση όλων των παραπάνω στοιχείων, όπως και η προσπάθεια να αναζητήσει την πηγή και το χρόνο προέλευσης μια δέσμης φωτός που  φέγγει στο ουράνιο στερέωμα, προσομοιάζει περισσότερο με διαλογισμό παρά με διατήρηση αρχείων.

Οινόφιλος ή Αστρονόμος;

Στο κάτω κάτω της γραφής το να προσπαθήσει κάποιος πάνω από ένα ποτήρι κρασί να εξηγήσει τους λόγους που το περιεχόμενο της φιάλης που εξετάζει έχει – ή δεν έχει- καταφέρει να παλαιώσει, θυμίζει περισσότερο επιστήμονα αστρονόμο παρά κάποιον οινόφιλο. Ίσως έναν αστρονόμο που μελετάει τον ουρανό αναζητώντας σωματίδια, ακτινοβολίες με βάση της θεωρία της σχετικότητας για να εξηγήσει τη δομή του σύμπαντος.

Όσο καλό και αν κάνουν και κάνουν οι δύο προσπάθειες στην πρόοδο της επιστήμης και της ανθρωπότητας, καταφέρνουν συνήθως να χάσουν το μείζον. Γιατί όπως το θέαμα ενός καθαρού και έναστρου ουρανού έτσι και  και η κατανάλωση μιας εξαιρετικά παλαιωμένης φιάλης, προκαλούν  το ίδιο αίσθημα στην πλειοψηφία των ανθρώπων. ΔΕΟΣ.

Κώστας Προβατάς Dip Wset