Ο Tim Atkin, MW εκμυστηρεύτηκε την συμβουλή που του έδωσε ο Hugh Johnson -ο Νέστωρ του κρασιού παγκοσμίως- σε μια στιγμή αμφιβολίας του πρώτου. “Stick to the Wine” του είπε ο σοφός Νέστωρ βοηθώντας τον να παραμείνει στον δρόμο της αρετής βλέποντας τον Atkin MW να παρεκτρέπεται από αυτόν.
Η φαινομενική απλότητα της απάντησης μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις διδαχές του Obi Kwan Kenobi και του Yoda προς τους Skywalkers, πατέρα και υιό. Γιατί, όπως και η Δύναμη, το κρασί είναι πάντα τριγύρω μας στο τραπέζι, στο μπαράκι ακόμα και στο παρτάκι στον κήπο, ίσως και στο ποτήρι που κρατάμε στο χέρι μας ενώ διαβάζουμε το παρόν άρθρο. Φαίνεται όμως, ότι όπως και στη Δύναμη έτσι και στο κρασί υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά, που δείχνει παντοδύναμη για όλους αυτούς που απομακρύνονται από το φως….. ή το ζουμί!

Fear of the wine.

Η εξάπλωση της παραγωγής κρασιού σε όλο τον πλανήτη έχει φέρει νέα κρασιά και νέα στυλ που εμφανίζονται με ρυθμούς πρωτόγνωρους για το χώρο του κρασιού. Η ταχύτατη εξάπλωση μάλλον έχει πιάσει εξαπίνης όλους αυτούς που δεν στάθηκαν ποτέ στην ουσία του κρασιού, φανερώνοντας την ανεπάρκεια πολλών. Από εκεί πηγάζει το άγχος τους μην αποκαλυφθεί ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός και ο φόβος πλανάται στον αέρα. Ο δρόμος της σκοτεινής πλευράς τους οδηγεί στην αποθέωση του περιέκτη έναντι του περιεχομένου. Αυτό μπορεί να εκφράζεται και σαν μίσος σε κάθε τοπική παράδοση και εναγκαλισμό των παραδόσεων ανώτερων, οινικά, πολιτισμών.
Η αποθέωση της γυάλινης φιάλης των 750ml ή των πολλαπλάσιων της χαρίζει σίγουρα κύρος και διαμορφώνει ένα πλέγμα προστασίας από την κριτική, καθώς κάθε διαφορετική γνώμη καταδικάζεται ως υπεράσπιση του χύμα. Την ίδια στιγμή η προσήλωση στην γυάλινη φιάλη και στα σωστά κρυστάλλινα ποτήρια, μπορεί να εξασφαλίζει τη συμμετοχή στο κλειστό κλαμπ των Oenominati. Προσοχή όμως: και η Μαρία Αντουανέτα έπαιξε το κεφάλι της πιστεύοντας μέχρι τέλους ότι με παντεσπάνι μπορούν να χορτάσουν τα πλήθη κι έχασε.

Περί περιεκτών.

Με δεδομένη την κλιματική αλλαγή και τις ανησυχίες που εγείρει σε όλο τον πλανήτη, υπάρχει πλέον έντονη αμφισβήτηση στην ανάγκη μεταφοράς του κρασιού σε γυάλινες φιάλες καθώς αυτές κρίνονται πλέον βλαπτικές για το περιβάλλον αλλά και ασύμφορες. Η μεταφορά του κρασιού χύμα (bulk) παγκοσμίως μπορεί να υπαγορεύεται από την οικονομική πλευρά του θέματος, αλλά έχει ταυτόχρονα θετικότερο περιβαλλοντικό αποτέλεσμα σε σχέση με την μεταφορά αυτού σε φιάλες.
Η γυάλινη φιάλη μετά από κάποιους αιώνες χρήσης της, έχει εξασφαλίσει σταθερότητα τόσο στη διατήρηση όσο και στην ποιότητα του περιεχόμενου οίνου. Όμως, φαίνεται ότι τις επόμενες δεκαετίες η πλειονότητα του κρασιού που θα καταναλώνεται παγκοσμίως δεν θα περιέχεται σε γυάλινες φιάλες. Ήδη οι εναλλακτικές συσκευασίες έχουν αρχίσει και εμφανίζονται ακόμα και σε γνωστά και εμπορικά brands, όπως Prosecco σε κουτί αλουμινίου σαν αναψυκτικό ή και τις συσκευασίες tetrapak σε ΗΠΑ, Γαλλία και Αυστραλία. Όσο η κατανάλωση του κρασιού θα αυξάνει, τόσο θα υπάρχουν τμήματα R&D που θα προσπαθούν να υλοποιήσουν τις καινοτόμες ιδέες των Marketers.

The times they are a changing.

Επειδή ακριβώς οι εποχές αλλάζουν με τις μόδες και τα trends να εναλλάσσονται αέναα, η μοναδική σταθερά που παραμένει αναλλοίωτη είναι το ίδιο το κρασί. Αυτό που σήμερα δείχνει lame και démodée αύριο μπορεί να είναι η νέα μόδα που θα κατακλύζει την υφήλιο.
Η ποιότητα είναι ένα κριτήριο που αναγνωρίζεται πέρα από τις μόδες αλλά και τις τυπικότητες, γιατί ένα απολαυστικό κρασί που απολαμβάνει μια παρέα σε κάποιο πάρτυ σε πλαστικό ποτήρι, δεν μπορεί να είναι χειρότερο από ένα ξύδι ή τις πιέσεις ( των πιέσεων, ώ πιέσεις!) που μπήκαν σε μια γυάλινη φιάλη και μετά τη μετάγγιση σε καράφα σερβιρίστηκαν στο σωστό σχήμα ποτηριού. Το βασικό και σε αυτήν την υπόθεση παραμένει τελικά το ζουμί και για κλείσιμο ας ακούσουμε τον σοφό Yoda να συμβουλεύει σαν άλλος Hugh Johnson …
“ Much to learn you still have my old padawan. This is just the beginning”