Ρίξε κόκκινο στην χύτρα

To 1993 ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας κυκλοφόρησε το δίσκο Ρίξε Κόκκινο στην Νύχτα που περιελάμβανε και το ομώνυμο τραγούδι. Ο δίσκος γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία και πολλά από τα τραγούδια του σήμερα χαρακτηρίζονται ως κλασσικά. Θα μπορούσε όμως να φανταστεί ότι ένα από όλα τα τραγούδια του δίσκου θα μπορούσε να επηρεάσει, ακόμα και παραφρασμένο, μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του οινικού κόσμου, το Prosecco;

 

Σε ποια χύτρα;;

Για όσους αδυνατούν να ακολουθήσουν τον ιταλικό  συλλογισμό πρέπει να ακολουθήσει η απαραίτητη μετάφραση και προσαρμογή. Η «Χύτρα» δεν είναι άλλη από την ειδική δεξαμενή (autoclave) στην οποία οινοποιούνται τα αφρώδη κρασιά σαν το Prosecco, δηλαδή μια δεξαμενή που ασφαλίζει και έτσι διατηρείται ο αφρισμός του οίνου.

Αν το πάρουμε από την αρχή, τα σταφύλια πιέζονται ελαφρώς έτσι ώστε να μην είναι πολύ θολός ο μούστος που θα παραληφθεί. Ο μούστος μετατρέπεται σε οίνο βάσης (οίνος με χαμηλό αλκοολικό τίτλο) με την πρώτη ζύμωση. Στη συνέχεια προστίθενται επιπλέον ζύμες με σάκχαρα για να λάβει μέρος η δεύτερη ζύμωση, με την δεξαμενή πλέον κλειστή για να συγκρατηθεί το παραγόμενο CO2. Ο αφρώδης οίνος είναι πλέον έτοιμος για να εμφιαλωθεί υπό κενό και να σταλεί στις αγορές όλου του κόσμου για να τον απολαύσουν οι λάτρεις της μπουρμπουλήθρας.

 

Γιατί να ρίξει κόκκινο;;

Προφανώς το ιταλικό δαιμόνιο έχει προχωρήσει αρκετά ώστε να έχει συλλάβει το στίγμα της εποχής και να τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις. Το συνθηματικό του τίτλου έγκειται στην προσθήκη κόκκινου κρασιού στο μέχρι τα σήμερα λευκό Prosecco, για να δημιουργηθεί το πρώτο ροζέ Prosecco! Αν αναζητεί κάποιος τον λόγο για να παραχθεί ροζέ Prosecco είναι απλός, το κέρδος! Από τις έρευνες που διεξάγονται για τις προτιμήσεις των καταναλωτών είναι γνωστό ότι τα δύο ισχυρότερα trends στο χώρο του κρασιού παγκοσμίως με ανερχόμενες πωλήσεις είναι το Prosecco αλλά και τα Ροζέ κρασιά. Η άθροιση των δύο αυτών trends θεωρούν πολλοί παραγωγοί του Prosecco θα θέσει τις βάσεις για την δημιουργία μιας τεράστιας εμπορικής επιτυχίας.

Το βασικό πρόβλημα που καλούνται να επιλύσουν είναι πώς θα παράξουν κόκκινο κρασί για να αναμιχθεί με το λευκό οίνο βάσης, όταν η κύρια ποικιλία του Prosecco η Glera είναι λευκή και πρέπει να αποτελεί το 85% του τελικού κρασιού. Το υπόλοιπο 15% μπορεί να αποτελείται από λοιπές ντόπιες ποικιλίες όπως Verdiso, Bianchetta Trevigiana, Perera,  Glera Lunga ή και από τις ξενόφερτες Chardonnay, Pinot Bianco, Pinot Grigio και Pinot Noir. Η μοναδική ερυθρή ποικιλία που επιτρέπεται στα κρασιά του Prosecco είναι η γαλλική Pinot Noir, η οποία μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται για την παραγωγή λευκών κρασιών και απαντάται σε πολύ λίγες φυτεύσεις στην περιοχή του Prosecco. Είναι απορίας άξιο ότι ως και σήμερα δεν φαίνεται να έχει γίνει κάποια προσπάθεια να προστεθεί κάποια άλλη ερυθρή ποικιλία στις επιτρεπόμενες του Prosecco. Στην ευρύτερη περιοχή του Veneto μπορεί να βρεθούν ιταλικές ερυθρές ποικιλίες (Corvina, Rondinella) ή και γαλλικές ( Cabernet Sauv. & Franc, Merlot).

 

Ζει χύτρα,ζη φιλία; ( όσο βράζει η χύτρα, υπάρχει φιλία;)

Η υπόθεση ροζέ Prosecco μπορεί να φαντάζει σαν μονόδρομος για πολλούς από τους παραγωγούς της περιοχής αλλά όχι για όλους. Φαίνεται ότι η υπόθεση αυτή έχει  αποτελέσει ένα σημείο έντονης τριβής μεταξύ των παραγωγών της περιοχής.  Η απόσταση των θέσεων των παραγωγών είναι αντίστοιχη της απόστασης μεταξύ των ορίων των δύο διαφορετικών προστατευμένων ονομασιών προέλευσης του Prosecco. Από τη μία η απόσταση ανάμεσα στους λόφους των  Conegliano και Valdobiadene όπου παράγεται το Prosecco DOCG  ( 90 εκατ. φιάλες το 2017) είναι σχεδόν 30 χιλιόμετρα. Από την άλλη η απόσταση στην πεδιάδα ανάμεσα στην Trieste και την Vicenza ξεπερνά τα 200 χιλιόμετρα. Σε αυτές τις εύφορες πεδιάδες παράγεται το Prosecco DOC ( 440 εκατ. φιάλες το 2017).

 

Από τα νούμερα εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτή η σύγκρουση των συμφερόντων των δύο πλευρών που κρατάει για χρόνια. Οι παραγωγοί Prosecco DOCG  υπερασπίζονται την παράδοση, την απλότητα αλλά και την μοναδικότητα του Prosecco ως λευκού αφρώδη οίνου. Θεωρώντας ότι το ροζέ Prosecco δεν θα ενισχύσει την εικόνα του κρασιού της περιοχής, αντιθέτως θα μπερδέψει τους καταναλωτές. Ειδικά σήμερα όπου το Prosecco έχει πάψει να είναι απλά το συμπληρωματικό αφρώδες των Spritz. Στην αντίπερα όχθη οι παραγωγοί Prosecco DOC καλοβλέπουν από την μία την αύξηση των κερδών με το άνοιγμα μια νέας αγοράς. Από την άλλη αγωνιούν να περιορίσουν την επέκταση των αυστραλέζικων Prosecco, την ώρα που ΕΕ και Αυστραλία βρίσκονται σε συζητήσεις για την παράνομη εμπορική χρήση από τους αντίποδες της ονομασίας Prosecco. Να σημειωθεί ότι οι Αυστραλοί έχουν ήδη κυκλοφορήσει ροζέ Prosecco.

Ρίξε Λάδι στη φωτιά

Η κόντρα έφτασε σε οριακό σημείο στην καθοριστική ψηφοφορία στις 9 Μαΐου 2018 όταν  πέρασε η απόφαση να επιτραπεί η παραγωγή Prosecco DOC Rose. Η απόφαση αναμένεται να εφαρμοστεί κατά την τρυγιτική περίοδο του 2019, καθώς δεν υπήρχε χρόνος για να συμπεριληφθούν οι αλλαγές στον φετινό τρύγο. Εν τέλει φαίνεται ότι στους Ιταλούς παραγωγούς Prosecco αρέσει πολύ να παραφράζουν το τραγούδι του Μαχαιρίτσα.

 

Ρίξε κόκκινο στην Χύτρα

Ρίξε λάδι στην φωτιά

Από όσα Prosecco έχω ήδη πουλήσει

Ζητάω πιο πολλά

 

 

Το οινοποιείο La Farra ανήκει στην οικογένεια Nardi, μέλος της οποίας είναι ο Innocente Nardi που είναι και πρόεδρος του συμβουλίου Consortium Conegliano Valdobbiadene Prosecco Superiore DOCG. Το οποίο όπως ο ίδιος δηλώνει αντιπροσωπεύει την αυθεντική και πρωτότυπη έκφραση των οίνων  Prosecco. Τα σταφύλια για το Prosecco DOC προέρχονται από την πεδιάδα ανάμεσα στους λόφους του Valdobbiadene και του Conegliano, ενώ για το Prosecco Valdobiadenne DOCG από αμπελώνες ψηλά στους λόφους του Valdobbiadene που καλλιεργούνται από το οινοποιείο.

 

La Farra Prosecco DOC 2017

Ανοιχτόχρωμο με έντονο φρουτώδη χαρακτήρα με αρώματα πράσινων φρούτων( αχλάδι, μήλο) καθώς και εξωτικών ( πεπόνι, μάνγκο). Στο στόμα ελαφρύ με εμφανή τον έντονο φρουτώδη χαρακτήρα, απαλό αφρισμό, με επίμονο κι ευχάριστο τελείωμα.

La Farra Prosecco Valdobiadenne DOCG 2017

Ανοιχτόχρωμο, με αρώματα λουλουδιών και φρέσκων πυρηνόκαρπων φρούτων, εσπεριδοειδών και με αίσθηση φρεσκάδας. Στο στόμα ελαφρύ και κομψό, επιδεικνύει ανθικό και φρουτώδη χαρακτήρα, με επίμονο αλλά και απαλό αφρισμό. Ξεχωρίζει για την τυπικότητα της έκφρασης της περιοχής από όπου προέρχεται και  την πολυπλοκότητα των αρωμάτων του.