Η αλήθεια είναι ότι λίγοι - πολλοί λίγοι, όπως ο γράφων - μπορούν να έχουν μια συνολική εικόνα και των δύο αυτών Masterclasses. Ως εκ τούτου είναι δύσκολο να αποτυπωθούν οι διαφορετικοί χρωματισμοί που ακολούθησε η κουβέντα σε καθένα από τα δύο. Για όσους θεωρούν ότι το κοινό θέμα των Masterclasses θα γεννούσε κοινούς προβληματισμούς στους συμμετέχοντες ή ότι η κουβέντα θα ακολουθούσε τις ίδιες ατραπούς, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουν. Γιατί, από ότι φάνηκε η  απόσταση μεταξύ των δύο Masterclasses, είναι μεγαλύτερη της χρονικής αλλά και της χιλιομετρικής διαφοράς. 

Δύο Ξινόμαυρα

Προφανώς, δεν γίνεται αναφορά στην ύπαρξη δύο διαφορετικών κλώνων ή στην στιλιστική έκφραση των κρασιών της ποικιλίας. Αλλά φαίνεται ότι το Ξινόμαυρο ως ποικιλία διατηρεί δύο διαφορετικές «εικόνες» στις αγορές της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας αντίστοιχα. Από τη μία φαντάζει λογικό καθότι είναι ποικιλία, που το επίκεντρο της είναι πολύ κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης, μπορεί να βρει περισσότερα κανάλια για να τοποθετηθεί στις λίστες των εστιατορίων και τα ράφια της λιανικής.  Αντιθέτως, η αγορά της Αθήνας δείχνει να ελέγχεται, στην περίπτωση του Ξινόμαυρου, πιο έντονα από τα εμπορικά δίκτυα της πόλης. Επομένως, τα οινοποιεία να είναι αναγκασμένα να επενδύουν στο Marketing για να βοηθήσουν το προϊόν τους στην Αθήνα.

Βέβαια, μπορεί το καταναλωτικό κοινό της Θεσσαλονίκης να διατηρεί περισσότερες πιθανότητες να «σκοντάψει» πάνω σε φιάλη Ξινόμαυρου αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την διαφορετική εμπλοκή του κοινού της  στην κουβέντα του Masterclass.  Πλέον με την ασφάλεια του χρόνου και την αντίστοιχη εκδήλωση της Αθήνας να έχει ολοκληρωθεί ,  η κουβέντα της Θεσσαλονίκης μπορεί άνετα να περιγραφεί ως πολύ πιο ζωηρή, συγκρινόμενη με την δεύτερη.

Στο πρώτο Masterclass η κουβέντα, γύρω από την ποικιλία και τον τρόπο που αυτή πρέπει να εκφράζεται, ήταν ιδιαιτέρως έντονη.  Πολλοί από τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένου του panel,  τοποθετήθηκαν ως προς την αναγκαιότητα της μονοποικιλιακής έκφρασης του Ξινόμαυρου, αμφισβητώντας έντονα την ανάγκη αυτό να χαρμανιάζεται με άλλες ποικιλίες, είτε αυτές είναι γαλλικές είτε ελληνικές.  Στο ίδιο κύμα κινήθηκε η συζήτηση σχετικά με την βέλτιστη, για την ποικιλία, ωρίμαση των ερυθρών κρασιών αλλά και φυσικά τη στιλιστική του έκφραση (δίπολο ντομάτας - φρούτου και φρέσκα - παλαιωμένα).

Στο δεύτερο - και πιο πρόσφατο  - Masterclass η εικόνα που παρουσιάστηκε, κυρίως από το κοινό ήταν τελείως διαφορετική και ίσως καθόλου αναμενόμενη. Το κοινό φαινομενικά δεν έδειχνε διάθεση να τοποθετηθεί στα ζητήματα που απασχόλησαν το πρώτο Masterclass.  Αντιθέτως φάνηκε να μην αφήνει ούτε για μια στιγμή τα μολύβια κρατώντας συνεχώς σημειώσεις ˙ δίνοντας μια έντονα ακαδημαϊκή εικόνα στην κουβέντα που έλαβε μέρος.

#Involvement vs #Discovery

Η χρήση της αγγλικής γλώσσας και των αντίστοιχων #hastags  είναι ο ιδανικός τρόπος για να  συμπυκνωθούν  οι διαφορές των δύο διαφορετικών Masterclasses.  Παραμένει ίσως παράδοξο ότι το 2020 η ποικιλία του Ξινόμαυρου διατηρεί ακόμα μια εξωτικότητα για το αθηναϊκό κοινό.  Αλλά όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Σταυρούλα Κουράκου «Το Ξινόμαυρο είναι μια ποικιλία της Κεντρικής Μακεδονίας».

Ίσως η χιλιομετρική απόσταση από την Αθήνα και ο πρόσθετος χρόνος που απαιτείται, για την επίσκεψη στις ζώνες καλλιέργειας του Ξινόμαυρου,  να είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο το Αθηναϊκό κοινό διατηρεί ακόμα ασαφή εικόνα, για την έκταση των δυνατοτήτων της ποικιλίας. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ειπωθεί ότι του λείπει η  θέληση να ανακαλύψει  όλα τα μυστικά της ποικιλίας.

Κώστας Προβατάς Dip WSET