Θα αποτελούσε το πρώτο θέμα σε κάθε πρωινάδικο, που σέβεται τον εαυτό του και το κρασί. Προς το παρόν θα παραμείνει μία αθώα φάρσα προς τους φίλους του The Crunchy Grape από τη Θεσσαλονίκη και γενικότερα τη Βόρεια Ελλάδα.

Καθώς φαίνεται η "πολυδιατυμπανιζόμενη" βαθιά σύνδεση της Νάουσας - και πιο συγκεκριμένα του ναουσαίικου κρασιού με τη βόρεια Ελλάδα - μάλλον έχει γίνει too complicated.  Ορθότερα, φαίνεται ότι η μπογιά της έχει ξεβάψει με το πέρασμα των χρόνων.

Ας μιλήσουν τα γεγονότα

Για κάποιους βορειοελλαδίτες - που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τον έρωτα με το ναουσαίικο κρασί, με στιλ θαμώνα σε πολιτιστικό κέντρο (μπουζούκια) - η απουσία τους από την τελευταία εκδήλωση της “αγαπημένης τους” μάλλον προβλημάτισε. Πώς αλλιώς να περιγραφεί η αποχή των επαγγελματιών του οινικού κλάδου της Βόρειας Ελλάδας και ειδικότερα της Θεσσαλονίκης, από τον τριήμερο εορτασμό «Νάουσα Πόλη του Οίνου 2024»;

Μπορούμε να αναζητήσουμε πολλούς λόγους για την απουσία τόσων επαγγελματιών από μια τέτοια εκδήλωση. Η κούραση από τις γιορτές που προηγήθηκαν και η αναγκαία ξεκούραση που απαιτείται. Επίσης η οικονομική στενότητα που έπεται των εορτών, αποτελεί μια πιθανή ακόμα αιτία. Να γίνει η οφειλόμενη σημείωση ότι το ίδιο Σαββατοκύριακο τα τρακτέρ των αγροτών είχαν αρχίσει να προθερμαίνουν τις μηχανές τους, απειλώντας να κλείσουν τους εθνικούς δρόμους, ταυτόχρονα με την πολυσυζητημένη έλευση της κακοκαιρίας Αυγής. Η τελευταία βέβαια, είχε προβλεφθεί ότι θα πλήξει τη Νότια και Κεντρική Ελλάδα κυρίως, αλλά ποιος παίρνει τοις μετρητοίς όσα μας τσαμπουνάνε οι μετεωρολόγοι;

Βεβαια σε έναν χωρισμό φταίνε και οι δύο,  έτσι δεν περνάει απαρατήρητη η συνειδητή επιλογή των  παραγωγών της Νάουσας -κατά πλειοψηφία- να απέχουν από τον διαγωνισμό κρασιού της Θεσσαλονίκης. Σε κάθε περίπτωση οι δικαιολογίες που μπορούν να βρεθούν είναι πολλές αλλά - όταν μιλάμε για έρωτα και love story τέτοιου είδους - ωχριούν. Γιατί όπως η φύση έτσι και η καρδιά μισεί τα κενά. Όπως τραγούδησε η Πόλυ Πάνου στο άσμα Είναι αργά, όταν κάποιος φεύγει από μιας καρδιάς το σαλόνι τότε αυτό κάποιος άλλος θα βρεθεί να το καμαρώνει.

Γιατί στη Νότια Ελλάδα;

Αυτό που ακούγεται παράδοξο σε όσους αναρωτιούνται, πού σημειώνονται οι περισσότερες πωλήσεις των κρασιών της Νάουσας, είναι ότι η απάντηση είναι στην Αθήνα και όχι στη Θεσσαλονίκη. Εκεί που 20 χρόνια πριν κανένα εστιατόριο δεν σκεφτόταν να βάλει Ξινόμαυρο στη λίστα του, σήμερα δύσκολα συναντάει κανείς λίστα χωρίς τουλάχιστον δύο επιλογές.

Δεν είναι κρυφό ότι οι περισσότεροι παραγωγοί της Νάουσας, διαθέτουν από έναν συνεργάτη στην πόλη της Αθήνας και αν δεν διαθέτουν αυτό δεν συνεπάγεται ότι τα κρασιά τους δεν βρίσκονται σε σημεία της πόλης. Την ίδια στιγμή που οι επαγγελματίες του κρασιού της πόλης διψούν να μάθουν τα μυστικά της ποικιλίας και τις διαφορετικές  έκφρασεις της στους αμπελώνες της Νάουσας.

Να πηγαίνεις εκεί που σε θέλουν

Αυτή η παλιά παροιμία αποτελεί και την κατακλείδα του παρόντος κειμένου και ταυτόχρονα πρόταση προς το ναουσαίικο κρασί. Γιατί εν τέλει, τι ζητάει μια καρδιά για να ξεδιπλωθεί; Να βρεθεί κάποιος ή κάπου που να τη θέλει. Παίρνοντας λοιπόν ως αφορμή το επιδεικτικό γύρισμα της πλάτης των επαγγελματιών της Βορείου Ελλάδος στον εορτασμό της Νάουσας Πόλη του Οίνου, η πρόταση προς τους παραγωγούς της πόλης είναι η επακόλουθη.

Με κριτήριο την παραπάνω παροιμία, είναι καιρός η ζώνη ΠΟΠ Νάουσα να πολιτογραφηθεί ως ζώνη της Νότιας ή έστω της Κεντρικής Ελλάδας. Σβήνοντας μια αγάπη που είχε λάθος διαδρομή και με μια αγάπη καινούργια να χαράξει νέα πορεία.

Κώστας Προβατάς Dip WSET